Afgelopen zaterdag wisten we het, het publiek heeft gekozen! Maria Stam werd met 278 likes de winnaar van onze wedstrijd Kort Spannend Verhaal. Maria schrijft pas drie weken verhalen en heeft nu al een goeie schare fans achter zich verzameld. Lees hier het bevende begin van haar kortverhaal.

*

Verbinding verbroken

Eef keek toe terwijl haar dochter ondersteboven aan het klimrek bungelde.
   ‘Doe je wel voorzichtig?’
Genietend richtte ze haar gezicht naar de zon. Zo kon ze het wel even uithouden. Het was rustig in de speeltuin: de meeste mensen waren op vakantie. Jammer dat Jim geen vrij kon krijgen van zijn werk, want zelf had ze ook wel een weekje weg gewild. In gedachten zag ze hen al in slow motion over het strand rennen. Jim in een witte driekwartbroek en zijzelf en Fleur in matching witte jurkjes. Hun haren wapperden in de wind en Fleur had een telefoon in haar handen.
Eef knipperde met haar ogen. Een telefoon? Op dat moment drong tot haar door dat er al even een telefoon in de buurt over ging. Geïrriteerd keek ze om zich heen. Waarom nam niemand dat ding op? Ze keek naar Fleur en toen ze zag dat het meisje rustig in de zandbak zat, stond ze op en liep richting de plek waar het geluid vandaan kwam. Achter een bankje, in het gras, lag een oude Nokia 3310. Wie er ook belde, hij of zij was vasthoudend, want het ding bleef maar rinkelen. Eef pakte de telefoon en drukte op het groene hoorntje.
   ‘Afdeling verloren telefoons, u spreekt met Evelien.’
Het bleef stil aan de andere kant.
Net toen Eef weer op wilde hangen, hoorde ze een mannenstem.
   ‘Hallo Evelien. Kun je mij vertellen waar je deze telefoon hebt gevonden?’
   ‘Hallo,’ antwoordde ze, ‘hij lag in de speeltuin. Zal ik hem ergens afgeven zodat u hem daar op kunt      h…’
   ‘Met wie ben je daar?’ onderbrak de stem haar. Eef meende verontrusting te horen.
   ‘Ik ben hier met mijn dochter. Maar wat heeft dat er mee te ma…’
   ‘Zie je haar nog?’
Dat onderbreken werd nu echt irritant.
Eef keek naar de zandbak, waar Fleur zojuist had gezeten. De zandbak was leeg. Waar ze ook keek, ze kon haar dochter nergens ontdekken.
   ‘Fleur,’ in paniek liep ze richting de speeltoestellen. Geen antwoord.
   ‘Fleur!’
Ze schrok toen hij weer begon te praten. Ze had niet eens in de gaten dat ze de telefoon nog steeds tegen haar oor gedrukt hield.
   ‘Evelien, luister goed. Ik weet wie je dochter heeft en samen kunnen we haar terug krijgen. Maar voordat ik jou kan helpen, moet jij eerst wat voor mij doen.’

*